نشست حکمروایی توسعه محلی در نظام برنامه‌ریزی روستایی برگزار شد
پنجمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه برنامه‌ریزی و توسعه روستایی با موضوع حکمروایی توسعه محلی در نظام برنامه‌ریزی روستایی در پژوهشکده سوانح طبیعی برگزار شد.
به گزارش پایگاه توسعه روستایی به نقل از روابط عمومی پژوهشکده سوانح طبیعی، پنجمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه برنامه‌ریزی و توسعه روستایی با موضوع « حکمروایی توسعه محلی در نظام برنامه‌ریزی روستایی » در روز چهارشنبه مورخ 24 خرداد ماه 1402 توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی و با همکاری هسته توسعه روستایی دانشگاه تهران و با حضور اساتید و صاحب‌نظران حوزه برنامه‌ریزی و توسعه روستایی به صورت حضوری و بر خط برگزار گردید.
در ابتدای این نشست جناب آقای دکتر فرهاد عزیزپور ضمن خوش آمدگویی به شرکت کنندگان در این نشست بر اهمیت توجه به مباحث توسعه روستایی و بالاخص مدیریت مطلوب نواحی روستایی تاکید نمودند و بیان داشتند حکمروایی زمانی میسر خواهد بود که بتوان از نقطه نظر و تجارب ارزنده تمامی افراد به نحو احسن استفاده نمود.
در بخش دیگر نشست، جناب آقای دکتر حسن افراخته، عضو هیات علمی دانشکده جغرافیا دانشگاه خوارزمی تهران، به چگونگی تحقق پذیری حکمروایی محلی و توسعه در ایران پرداختند و بیان داشتند که حکمروایی محلی متاثر از حکمروایی ملی می باشد و این پیوند ناگسستنی خواهد بود، ایشان در بخش دیگر صحبت های خود به عوامل کلیدی تعیین کننده کیفیت حکمروایی اشاره داشتند و بیان نمودند باید از ظرفیت دولت و سایر بخش های حکومتی به نحو شایسته استفاده نمود، منتهی متاسفانه نظام حکمروایی در کشور همواره با چالش های فراوانی از جمله نبود شفافیت عملکرد، مسئولیت پذیری و مشارکت ابزاری روبه رو بوده است.
دکتر حسن افراخته، در رابطه با سبک مدیریت دولتی به وجود چالش های همچون ضعف در انسجام گروهی، بی توجهی به شایسته سالاری و وابستگی به نفت و عدم توجه به بخش های تولیدی اشاره نمودند.
ایشان در بخش پایانی صحبت های خود، به چالش های آینده در حوزه حکمروایی و مدیریت بالاخص در مناطق روستایی اشاره کردند و بیان داشتند که سه چالش تغییرات اقلیمی،بی توجهی به انرژی های پایدار و وابستگی صرف به منابع نفتی و روندهای جدید در هوش مصنوعی و اتوماسیون به عنوان مهمترین چالش های آتی برشمردند و لازم تحقق حکمروایی محلی را بهره مندی از ظرفیت های داخلی و بومی سازی الگوهای موفق خارجی بر شمردند.
در بخش دیگر این نشست، جناب آقای دکتر مهدی قربانی، عضو هیات علمی و ریاست محترم دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، سخنرانی خود را با موضوع حکمرانی آب و شبکه های اجتماعی، ارائه نمودند.
ایشان در ابتدای صحبت های خود بر اهمیت توجه به منابع طبیعی و بالاخص منابع آبی اشاره کردند و بیان داشتند که بی توجهی به منابع طبیعی و آبی باعث بروز چالش های اجتماعی و زیستی فراوانی در سطح جامعه شده است که نمود آن را در موضوع حق آبه هیرمند و ارس مشاهده می نماییم و عدم حکمرانی صحیح در این حوزه می تواند باعث بدتر شدن اوضاع و ایجاد تنش های داخلی و بین المللی شود، ایشان همچنین یکی از چالش های اساسی در حوزه حکمرانی آب را عدم تطبیق قوانین با وضع موجود بیان نمودند بگونه ای که عمده قوانین و مجازات ها معطوف به چهار دهه قبل می باشد و این عامل می تواند منجر به سواستفاده و برداشت بی رویه از منابع آبی و در نهایت وابستگی شود.
دکتر قربانی در بخش دیگر از صحبت های خود به ضرورت تعامل بین اسان و محیط و تاب آوری در نظام های اجتماعی- اکولوژیک اشاره داشتند و بیان نمودند که حل چالش های آبی و مدیریت حکمرانی جز با تعاملات اجتماعی، اقناع سازی ذینفعان میسر نخواهد بود، ایشان در رابطه با ویژگی های حکمرانی و مدیریت منابع آب به این نکته تاکید داشتند که موضوعی چندسویه و عاری از تحکم و دستورهای رسمی است و در شرایطی که عوامل تاثیرگذار تنها در دست و اختیار یک بازیگر نیست و تعداد زیادی از دست اندرکاران با توانایی ها، نیازها و عالیق متفاوت نقش آفرین هستند، به کار گرفته می شود.
دکتر قربانی در ادامه ارائه خود بر ضرورت سازگاری و ایجاد هماهنگی بین تمامی ارگان های دولتی و محلی تاکید داشتند و نبود هم افزایی بین سازمانی و جوامع محلی و عدم بهره مندی از دیدگاهها و بنیان های نظری در حوزه حکمرانی آب را به عنوان مهمترین چالش حال حاضر برشمردند و بیان داشتند که لازمه حکمرانی، تسهیلگری و کاهش تعارضات است که این امر مستلزم نگاه شبکه ای به مقولات مختلف است.
ایشان در بخش پایانی صحبت های خود به وجود ساختار حکمرانی چند سطحی مبتنی بر نگاه شبکه ای و ایجاد سازگاری در همه مراحل اشاره کردند و بیان داشتند که بهره مندی از سرمایه های اجتماعی و تعامل با ذینفعان به عنوان یک امر ضروری شناخته می شود و تحقق حکمرانی آب و روستایی باید با تجربه و مهارت آموزی بدست آید که متاسفانه کمتر به این موارد توجه می شود که این خود باعث عدم دستیابی به اهداف در حوزه منابع طبیعی و آبی خواهد شد.